AFTER The END
nothing`s really changed after the end
trees I used to write of bloom again
waters still despise the skies
ripples lazily end their run
earth`a a big green cemetery of time
I`m the only one who has survived
solitary purging walks
loneliness astounds my soul
for the first time
all the aimless loves
all the hopeless hopes
have here their answers
in the hands of God
flowers gently climb my armless arms
birds don`t mind my presence, sing their chants
men live on ly in my thoughts
(she doesn`t love me anymore)
memories burning in the sun (doesn`t want to see me anymore)
start to forget
all the helpless trials
waterfalllike cries
here`s a xplanation
in the hands of God
all the wistful songs
all the grievous poems
have here their punch line
in the hands of God
here in the hands of God
(muzyka i tekst: maj 1995)
Dość ważny i przełomowy jest to utwór, z kilku względów. Po pierwsze, powstał w bardzo gorącym czasie matur ustnych. Po drugie, jakby mało było tej kotłowaniny, zaserwowałem sobie na te dni dość awangardową historię miłosną. Tekst tego utworu napisałem w dzień, czy przeddzień planowanego ruchu. Nie zanosiło się na zwycięstwo, więc postanowiłem się jakoś przygotować na spodziewaną przegraną. Na szczęście starczyło mi nie wiem czego, żeby nie popełnić kolejnej piosenki o tym co zawsze - wyobraziłem sobie za to, że była jakaś katastrofa na świecie i zostałem tylko sam i próbuję sobie to poukładać. Tekst napisałem nad jeziorem w Promnie, wyskoczyliśmy tam w ciągu dnia garbusem Marcina Adlera. Trochę to wyszło groteskowe, może lepiej by było jak bym zamiast tego napisał o tym co tam miałem zamiar wyrabiać w tramwaju... Ale przynajmniej zostało z tego pierwsze tak poważne odniesienie do Pana Boga w tekście Triangelsów. I solo podpatrzone na płycie "Lizard".
